Πρωταθλητής στο τραμπολίνο

TAYTOTHTA

Γεννήθηκε: Στις 20 Μαρτίου του 1997
Γονείς: Ζήσης και Βαλάντω Κακογιάννη
Αδέλφια: Δημήτρης Κακογιάννης
Γειτονιά που μεγάλωσε: Στο κέντρο της Πάτρας
Σχολεία: 7o γυμνάσιο
Απεχθάνεται: Τους μονότονους ανθρώπους
Τι τον εξοργίζει: Να καθυστερεί στις υποχρεώσεις του
Λατρεύει: Να κάνει τραμπολίνο
Απολαμβάνει: Τις ώρες ξεγνοιασιάς με τους φίλους του
Τι κάνει σήμερα: Κάνει πρωταθλητισμό στο τραμπολίνο

ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ:

Άθλημα: Ενόργανη γυμναστική
Σχολικό μάθημα: Μαθηματικά
Ομάδα: Παναθηναϊκός
Ίνδαλμα: Δεν έχει κάτι συγκεκριμένο
Προορισμός: Η Ολυμπιάδα
Χρώμα: Μπλε
Αριθμός: 9
Φαγητό: Παστίτσιο
Μουσική: House κυρίως
Ταινία: «Avatar»

Ο Στέφανος είναι ένα Πατρινόπουλο το οποίο διαπρέπει στο... τραμπολίνο. Ένα άθλημα που αρέσει σε όλους να το παρακολουθούν στην τηλεόραση, αλλά, δυστυχώς, στην Ελλάδα δεν είναι και τόσο διαδεδομένο ακόμα. Και πολύ περισσότερο στην Πάτρα. Όμως ο Στέφανος ξεκίνησε την ενασχόλησή του τυχαία και αμέσως λάτρεψε το συγκεκριμένο άθλημα. Και όχι μόνο έγινε καλός, αλλά κάνει ήδη πρωταθλητισμό, παρά το νεαρό της ηλικίας του. Και με τη σειρά του, φυσικά, παροτρύνει τους συνομηλίκους του να ασχοληθούν με το τραμπολίνο. Ένα άθλημα διασκεδαστικό και πολύ διαφορετικό από όλα τα άλλα συνηθισμένα αθλήματα. Άθλημα που ο Στέφανος δεν θέλει να αφήσει ποτέ, ακόμα και όταν ασχοληθεί με την άλλη μεγάλη του αγάπη, την Ιατρική...


Στα δεκατρία σου χρόνια έχεις καταφέρει να φτάσεις στην τέταρτη θέση σε πανευρωπαϊκό επίπεδο αγωνιζόμενος στο τραμπολίνο. Περίμενες ότι θα τα κατάφερνες τόσο γρήγορα και να ξεχωρίζεις στο συγκεκριμένο αγώνισμα;

Η επιτυχία είναι κάτι σχετικό. Σε εμένα, απ' ο,τι φαίνεται, ήρθε λίγο γρήγορα. Σίγουρα δεν το περίμενα και βλέποντας την να έρχεται ενθουσιάστηκα και με έκανε να προσπαθήσω περισσότερο...

Πώς πήρες την απόφαση να ασχοληθείς με το τραμπολίνο;

Αρχικά ξεκίνησα κάνοντας ενόργανη γυμναστική, στη συνέχεια, καθώς έπρεπε να ανεβαίνουν οι ώρες προπόνησης και δεν με βόλευαν αφού θα χρειαζόταν να αφήσω πολλά πράγματα πίσω μου, αποφάσισα να αρχίσω τραμπολίνο. Μόλις είχε ανοίξει ένας σύλλογος με τον Δημήτρη Στεφανόπουλο, ο οποίος είναι και προπονητής μου. Από τότε και στη συνέχεια μου άρεσε, πήγαινα καλά και συνέχισα.


Ποια είναι η καλύτερη στιγμή που έχεις ζήσει μέχρι τώρα αγωνιζόμενος και ποια η χειρότερη;

Ας αρχίσω από την καλύτερη στιγμή γιατί τα καλά μας αρέσουν περισσότερο. Η καλύτερη στιγμή είναι όταν στο Πανευρωπαϊκό στη Θεσσαλονίκη βγήκα τέταρτος, κάνοντας μία πάρα πολύ καλή εμφάνιση για την ηλικία μου. Από την άλλη πλευρά, η χειρότερη στιγμή ήταν όταν είχε γίνει ένα ορθογραφικό λάθος στον κατάλογο με τις ασκήσεις που θα έκανα και δεν βαθμολογήθηκα από τη δεύτερη άσκησή μου, χάνοντας το πρώτο μετάλλιο που μου αντιστοιχούσε!

Πώς προλαβαίνεις να τα συνδυάζεις όλα; Και το σχολείο σου και τις ξένες γλώσσες αλλά και το τραμπολίνο;

Είναι πολύ δύσκολο αλλά μην ξεχνάμε πως η καλή οργάνωση και ο συγχρονισμός μάς κάνει να τα προλαβαίνουμε όλα.

Πόσο σε στηρίζουν οι γονείς στην προσπάθεια που κάνεις με το άθλημα του τραμπολίνο;

Σίγουρα οι γονείς είναι αυτοί οι οποίοι θα είναι πάντα δίπλα σου και θα σε ακολουθούν σε ό,τι κάνεις. Έτσι και οι δικοί μου γονείς με στηρίζουν και με ακολουθούν παντού.

Στην Πάτρα το άθλημα αυτό δεν είναι ιδιαίτερα γνωστό. Θα πρότεινες στα παιδιά που αναζητούν κάποια αθλητική δραστηριότητα για να ασχοληθούν, να το δοκιμάσουν;

Όχι μόνο στη Πάτρα αλλά σε όλη σχεδόν την Ελλάδα το τραμπολίνο δεν είναι ιδιαίτερα γνωστό. Έτσι, τα παιδιά δεν έχουν κάποια γνώση γι' αυτό το άθλημα. Για τον συγκεκριμένο λόγο το τραμπολίνο, που είναι ένα άθλημα που τα παιδιά το βλέπουν σαν παιγνίδι, πρέπει να διαδοθεί και να ξεφύγουμε από τη μονοτονία των γνωστών αθλημάτων, όπως το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ.

Πώς φαντάζεσαι τον εαυτό σου στα 18 σου χρόνια;

Στα δεκαοκτώ μου φαντάζομαι τον εαυτό μου έναν μεγάλου επιπέδου αθλητή και όπως επιθυμώ, φοιτητή της Ιατρικής .

Θα επέλεγες να ζήσεις στην Πάτρα για όλη σου τη ζωή;
Θα το ήθελα πολύ γιατί μου αρέσει η πόλη μου και θεωρώ άσκοπο να την αλλάξω χωρίς να υπάρχει κάποιος σοβαρός λόγος.

Είπες πριν ότι φαντάζεσαι τον εαυτό σου στο δεκαοκτώ φοιτητή της Ιατρικής. Γιατί;

Ήταν και θα είναι όνειρο ζωής να γίνω ένας μεγάλος γιατρός. Δεν πιστεύω πως υπάρχει ωραιότερη αίσθηση από την ικανοποίηση της προσφοράς στον συνάνθρωπο. Πολύ περισσότερο όταν του γιατρεύεις τον πόνο...

Ποιο είναι το όνειρό σου που θα ήθελες να πραγματοποιηθείς σύντομα;

Το όνειρό μου είναι να κατακτήσω όσες πιο πολλές διακρίσεις μπορώ φέτος, διότι ο πήχης έχει ανέβει και έχω τις δυνατότητες για κάτι τέτοιο. Αλλά σίγουρα χρειάζεται πολλή δουλειά και κούραση...

του Αχιλλέα Ροδίτη